Koniec listopada to czas wróżenia. Czy zabawy w poznawanie przyszłości mają jakikolwiek związek ze świętym Andrzejem?
Jesienne imprezy często kojarzą nam się z przebraniami w klimacie Halloween. Przeciwnicy „amerykańskiego święta” stawiają wtedy w opozycji inne polskie tradycje jak, chociażby odwiedzanie grobów bliskich i zapalanie zniczy. Nie zapominajmy jednak o tym, że i w naszej tradycji jesień zachowała pewne magiczne akcenty. Mowa oczywiście o Andrzejkach, czyli wieczorze wróżb.
Geneza Andrzejek nie jest jasna i wciąż rozpala żywe dyskusje w gronie historyków i etnologów. Mimo że wróżby przypadają w wigilię wspomnienia świętego Andrzeja, to sama tradycja jest o wiele starsza. Z zapisków Marcina Bielskiego – historyka i pisarza – wynika, że andrzejkowe zabawy były znane już w 1557 r. Wówczas chodziło jednak nie o poznanie przyszłości, a o popuszczenie pasa przed adwentem. Wierni Kościoła katolickiego rezygnują w tym czasie z hucznych imprez, a niektórzy dodatkowo odstawiają również inne przyjemności.
Badacze przekonują, że końcówka listopada miała sprzyjać nie tylko ucztowaniu, ale też wróżeniu. Po skończeniu prac na polu, ludzie więcej czasu spędzali w domach. Żeby umilić coraz dłuższe i coraz chłodniejsze wieczory, panny próbowały spojrzeć w przyszłość i poznać przynajmniej imię przyszłego męża. Początkowo wróżby te były traktowane bardzo poważnie, jednak obecnie traktowane są jako dobrą zabawą.
Sami zobaczcie jak bawili się nasi uczniowie, pod czujnym okiem organizatorki wydarzenia- p. Moniki Fedorowicz
Galeria
